een eind aan alles
Aan alles komt een eind. Voor de één wat eerder dan voor de ander. Vandaag is de dag dat Casper helaas (en noodgedwongen) van boord en met openbaar vervoer terug naar Nederland moet. Oorspronkelijk zou Tonny ook gaan, maar die heeft kennelijk nog respijt gekregen omdat het aanstaande donderdag 13 april Hemelvaartsdag is. Ik hoop niet dat ze dan wéér in tijdnood komt, want aan land gaan in Frankrijk biedt geen soelaas wegens de reisbeperkingen van en naar Frankrijk en aan land gaan in Engeland kan ook nog nog niet wegens Covid. Ik begrijp dat iedereen dat Covid gesodemieter meer dan spuurzat is. Een quarantaine eisen als je ik weet niet hoe lang op een boot zit bij aankomst in Horta bijivoorbeeld. Is dat dan geen quarantaine?
Hoe dan ook, Casper heeft geen keus en gaat met bloedend hart naar huis. Hij heeft tentamens en daarvoor moet je er wel zijn. Plus natuurlijk nog wat voorbereiding want studeren op een zeilschip…. Ik stel me voor dat je dan wel erg wordt afgeleid. Hij zei dat hij het schip en de crew erg zal gaan missen, en ik weet met zekerheid dat dat wederzijds is. Hij was een geweldige aanvulling op de bemanning, fijn om aan boord te hebben, goed gemustst, zo is me verteld, en een kundig zeiler die snapt waar het over gaat. Die willen we allemaal wel aan boord hebben. En hij is ook hijsbaar!
En nu moet hij dus met een omweg terug naar Nederland. Van te voren had ik de vraag gekregen om te kijken naar de reismogelijkheden vanuit Muros, en omdat het knooppunt wat daar het dichtst bij ligt Santiago de Compostela is was het niet ingewikkeld om meteen even de mogelijkheden voor A Coruña te bekijken dat in dezelfde regio ligt.
naam en spelling
Over de naam van die stad eerst even dit: Wij hebben op school vroeger allemaal La Coruña geleerd. Dat was voor veel lezers in een tijd dat de centrale regering in Madrid niet veel op had met regionale autonomie, maar dat is intussen veranderd. Het Baskisch en het Catalaans zijn al erkend als officiële talen, en ook het Galicisch. Voor mij is dat een heel vertrouwd klinkende taal, omdat het sterk verwant is aan het Portugees, de taal van onze gekozen tweede land. Het vrouwelijk lidwoord ‘la’ in het Spaans, is ‘a’ in het Portugees, en dat is het dus ook in het Galicisch. Waar de Portugezen de stad ‘A Corunha’ spellen, doen de Galiciërs dat dan weer net anders, de nh, die Portugees is en als nj wordt uitgesproken, is daar dan weer de Spaans gespelde ñ. Dus: A Coruña. En wie het anders wil schrijven of zeggen moet dat gewoon doen.
reizen naar Nederland
Terug naar de reismogelijheden. Vanuit A Coruña kun je best naar Amsterdam vliegen. Via Madrid of Barcelona, met overstap. Alleen mag je zonder negatieve PCR test (maximaal 72 uur oud bij aankomst in Nederland) niet het vliegtuig in dat je naar Nederland brengt. Misschien moet je ook nog een sneltest erbovenop vlak voor je aan boord gaat. Voor mij was het gewoon niet mogelijk om erachter te komen waar je zo’n test in A Coruña kon laten afnemen. Later bleek dat een plaatselijk ziekenhuis dat wel wil doen, maar dat de uitslag ergens tussen 24 en 48 uur later komt. Daar kun je natuurlijk geen reis op plannen. Bovendien geldt bij aankomst in Nederland een verplichten quarantaine. Ook al niet handig. Omdat Noud en ik nu toch echt wel weer eens naar onze Nicholson willen gaan kijken zitten we natuurlijk voortdurend uit te pluizen welke hindernissen de Nederlandse overheid nou weer heeft bedacht. Voor ons op Madeira moeten we nog steeds twee keer getest worden, en dat is ons echt te duur en te ingewikkeld. Maar vanuit het vasteland van Portugal is dat allemaal een stuk vereenvoudigd sinds de laatste weken. Geen testverpichting meer en ook geen quarantaine. Mijn reisidee was dus ook: met de bus van A Coruña naar Porto en dan met de Transavia avondvlucht naar Amsterdam. En dat ze daar niks vragen was me al bekend.
ongehinderd
De busreis was wel lang ( ik denk ruim 4 uur, aan de dienstregeling te zien) maar, anders dan ik kon vinden, hoefde Casper niet over te stappen. Hij meldde dat de grenspassage conform mijn info ongehinderd en probleemloos was. Check-in ook ongehinderd op een vrijwel leeg vliegveld, net als de security op de luchthaven. Hij zit ‘as we speak’ al in het vliegtuig (en is al halverwege Nederland), dat helemaal 27 passagiers aan boord heeft. Alle hindernissen achter de rug en hij kan ongehinderd naar huis. Goede reis en heel veel dank Casper!
Gezien de ervaringen die we zo horen moesten we Casper in de Nicholsonkring maar op een speciale reservebank houden voor lastige oversteken.
Intussen in A Coruña
Intussen gaat de reis weer een nieuwe fase in. Er zijn weer de nodige ‘running repairs’ gedaan, waarover morgeen meer. Over de rammelende schroef vandaag niets meer gehoord. Dat is kennelijk een gegeven, en wat ik hoor is niet zo alarmerend. Het lijkt op speling op het buitenlager van de schroefas en zal op enig moment wel gerepareerd moeten worden, maar mogelijk is het geen belemmering om de reis zonder veel oponthoud te vervolgen. We zullen het morgen wel horen.
de Golf: ervaring meer dan welkom
Na alle loftrompetten die ik aan het adres van Zeger heb gestoken (tja, zelfgekozen familie en zo, en hoezo, niet bevooroordeeld?) komt nu ongetwijfeld Donald aan de beurt. Die is altijd heel rustig en maakt absoluut geen reclame voor zichzelf, terwijl hij dat wel zou mogen doen (ik hoor achteraf dat hij ook een knap stuk van de shipping lanes van Finisterre voor zijn rekening heeft genomen). Hij kent het gebied dat nu komt, en dat is van onschatbare waarde want het volgende traject is om den donder geen sinecure. De Golf van Biskaje stond in eerste instantie niet op het programma, maar door de omweg via Muros (werd dus A Coruña) moeten ze die dus nu wel tackelen. Dan is de ervaring van Donald een grote bonus, want in de buurt van de rand van het continentaal plat kan het allemaal erg oncomfortabel worden. En voordat ik iemand tekort doe: ik weet dat niet zeker, maar het zou me ook niets verbazen als ook Herman het gebied kent. Dat zou mooi zijn, twee (of drie) dominees weten meer dan één.
Hoe dan ook, gelukkig hebben we het over een groot schip dat 35 ton weegt, dus daar zal het niet aan liggen. We zullen vanaf morgen de Windy kaarten er weer bij gaan halen, en we hopen dat de beloofde tegenwind in het Engels Kanaal alsnog worden afgelast. Er kan in een paar dagen heel wat veranderen.
Voorlopig zit de overgebleven bemanning nu aan tafel en ik krijg er nog even foto van. Morgen weer verder over de Baleine en haar lotgevallen.
update 11 mei: het kan niet altijd kaviaar zijn.
Soms moet je het met wat minder doen. En dat geldt ook voor mijn pennevruchten. Na een paar dagen vrijwel voortdurend achter de laptop gehangen te hebben maak ik dankbaar gebruik van het feit dat de mannen niet veel te melden hebben. En Tonny ook niet, voordat ik voor sexist wordt uitgemaakt.
Vandaag wordt het leven in A Coruña bepaald door pokkenweer. Ik stelde op verschillende plekken de vraag of er wat te melden was, maar kreeg alleen Tonny’s verzoek om vis te zien, en Zeger’s verzoek om snoep. Waarvan akte. We zien zodadelijk dat in ieder geval Tonny haar zin heeft gekregen. Er zijn wat kleine klusjes gedaan zoals je die altijd hebt, zeker op een schip wat het behoorlijk voor de kiezen heeft gehad. Er kwam gisteren een video waar we Jan iets mysterieus zien doen in de werkplaats (denk ik) en even later kwam er een kar voor een zeillat tevoorschijn. Bleek dat er van twee oude één nieuwe is gemaakt. Mooi werk.
Water tanken en weg wezen
Vanavond meldde Zeger dat het een oninteressante koude dag was, maar dat wel de douane vanmorgen aan boord is geweest en zonder problemen te maken ook weer is vertrokken. Altijd goed nieuws. De route naar IJmuiden is uitgezet. Vanavond de boot opruimen (alles zeevast zetten, voor de niet-zeilers onder jullie, want anders vliegt alles op zee om je oren) en morgen op tijd op om de watertanks af te vullen en de boot klaar te maken voor vertrek. Vertrek dan ergens morgen, maar daar hebben we het morgen dan weer over.
Op dit moment genieten ze van zelfgekochte – en zelf klaargemaakte neem ik aan – tonijn, met een glas wijn voor de liefhebbers, zien we. Ga ik ook doen. Morgen verder.
Update van 11 mei staat online. Klik hier om er direct heen te springen. Rust voor de volgende sprong.
Wat voor een effect heeft COVID in zo’n situatie dan Peet?
Engeland zit gewoon nog op slot voor inreizen. In elk geval tot 17 mei. Kortom, je komt er niet in. Er zijn misschien voor de scheepvaart mogelijkheden om dit te omzeilen, maar die zijn in de regel ingewikkeld en tijdrovend. En dan schiet het zijn doel voorbij.
Mooi stuk! En Casper is veilig geland gisteren om 23:45 (45 minuten voor officiele landings tijd). Hij heeft er enorm van genoten maar daarover kan hij zelf beter rapporteren 😉 Dat lukt nu nog niet want het niet bewegende bed en zacht dekbed heeft hem nog opgeslokt (wil niemand op de boot jaloers maken hoor).
Bedankt voor het lesje stadsnaam geschiedenis want ik had me inderdaad al een tijdje afgevraagd of ik iets gemist had of dat er wellicht nog een 2e stad was met bijna dezelfde naam. Maar nu ben ik weer bij de les 🙂
Ik snap dat van dat bed helemaal. Er komen steeds meer foto’s voorbij waar de bemanning slaapt, ook onderweg. Ik denk dat het leven op een (wild) bewegend jacht doodvermoeiend is, vooral met gebroken slaapritmes.
Wat betreft A Coruña: ik vroeg het mezelf al een poos geleden af. Dan is het voor de hand liggend dat anderen zich dezelfde vragen stellen. Vandaar even wat uitleg. Als part-time burger van de Portugese Republiek – zij het dan een autonoom eiland – krijgen we over cultureel verwante gebieden als Galicië nogal wat informatie via de media. Galiciërs kunnen moeiteloos met Portugezen spreken. Portugezen verstaan zonder problemen Spaans, Spanjaarden verstaan vrijwel niets van Portugees.