Vaarwel, Lady. En een nieuw avontuur!

Gepubliceerd op
Vaarwel, Lady. En een nieuw avontuur!

Als je dit artikel al hebt gelezen, klik dan hier en spring meteen naar de laatste updates. En klik hier als je direct naar het positiekaartje wilt springen

Jan en Elly en de Lady Quaeso. We noemden ze vrijwel altijd in één adem. De ‘Lady’ zoals ze meestal genoemd werd, was het vlaggenschip van onze vloot in Nederland. Was. Ja, jullie zien het goed. We weten dat het droomschip van Jan altijd een Nic55 is geweest. Maar het was geen zorgeloos bezit. Veel, heel veel onderhoud, meer hout dan je eigenlijk wilt, en tenslotte een teak dek dat met lekkage aan vervanging toe was.

veel mooie herinneringen aan de ‘Lady’

rekenen

Iedereen die voor zo’n beslissing komt te staan gaat heftig rekenen. Zo ook Jan en Elly. En het bleek dat verkoop van de ‘Lady’ en inruil/aankoop van een andere schip gunstiger kon zijn. En zo is het gebeurd. Hoewel de Lady nu officieel onze kring heeft verlaten en Jan en Elly op de lijst van ex-eigenaren staan zijn en blijven ze welkome leden van de kring.

Het blijft een ‘grande dame’. We zullen haar missen.

Vreemde eend

We mogen dus nu rekening gaan houden met een vreemde eend (zwaan?) in de bijt. Ze heet Baleine en ze is gigantisch. En ze ligt ook in de Verenigde Staten. Er is veel gesproken, overlegd, gewikt en gewogen, maar uiteindelijk werd besloten dat onze eigen Kring een bemanning ging leveren om de Baleine naar Nederland te halen. Vanuit Amerika gaat dat niet, omdat ze door de Covid niet de VS in kunnen. Daarom moet een professionele bemanning het schip nu eerst naar Bermuda varen. Daar wordt ze door ‘onze eigen’ crew, aangevuld met de voormalige vaste schipper van het jacht, overgenomen. De reis gaat dan met eigen mensen naar Ponta Delgada (Azoren) waar de (Britse) schipper van boord gaat en een Nederlandse aanvulling aan boord stapt.

ze heet Baleine en ze is gigantisch

Avontuur

Dit avontuur gaan we niet stil houden. Ik heb met Jan afgesproken dat ik zo vaak mogelijk een update schrijf met de positie, het weer, en hopelijk ook wat plaatjes als de communicatiekanalen dat toelaten. Als alles goed gaat vertrekt de Baleine aanstaande dinsdag 6 april naar Bermuda. Jan en Zeger ook. Ze vliegen via Londen, en vandaar rechtstreeks naar  Bermuda. Donald en Herman volgen wat later. Ik houd jullie op de hoogte, we volgen de Baleine op de voet!

stockfoto van Bermuda
Share

26 reacties

  1. morgen?
    Het zou bijna zo ver moeten zijn. Zeger meldde gisteren na een lange dag sleutelen, controleren en koken dat hij vermoedde dat Jan zaterdag de landvasten zou ‘doorsnijden’. Het was en vrij kort bericht, begrijpelijk, want als ‘first mate’ (met zijn achtergrond als scheepswerktuigkundige niet zo vreemd) heeeft hij nog al wat op zijn bord. Ik wil hem dus ook niet met vragen lastig vallen buiten de vaste tijden (hij sms’t ’s avonds laat lokale tijd, ik lees dat ’s morgens vroeg en antwoord dan meteen). Ik moet het daarom doen met de info die ik van hem krijg, want meer heb ik niet. Dus als Elly, Tonny, Mia of Annelies ook bruikbare info hebben die voor publicatie vatbaar is, dan zou ik zeggen: stuur me door wat je kwijt wilt, dan heb ik wat meer ‘voeding’.
    In het eerste commentaar helemaal onder aan de pagina staat dat ze over de afstand van bijna 1800 NM ca. 10 dagen denken te doen. Gezien de voortgang van de delivery crew lijkt me dat wat optimistisch. Ik denk dat een dag of 12 realistischer is, en als ze met zwakke wind of tegenwind te maken krijgen kan dat nog te krap zijn. Niet erg, maar de thuisblijvers moeten niet nerveus worden als ze er na 10 dagen nog niet zijn. Herman heeft een tracker bij zich, en die zendt op gezette tijden een email naar een beperkt aantal adressen, en wij waren zeer vereerd één van die adressen te zijn. Je snapt natuurlijk wel dat ik braaf de ontvangen posities in de kaart zal zetten. Als het vertrek een feit is, begin ik een nieuw artikel (om de overzichtelijkheid te dienen) met een nieuw kaartje dat op Bermuda begint. Ook hier geldt: het is allemaal electronica, afhankelijk van satellietontvangst, dus als er een keer geen positie komt moeten jullie niet meteen in de stress schieten.
    Voor nu wacht ik het waarschijnijk voorlopig laatste SMS-bericht van Zeger af, ik hoop aangevuld met info van de andere thuisfronten, zodat ik morgen nog een aardig verhaaltje kan opdissen vóór de aankomst op Faial, Azoren. We weten niet precies welke route ze gaan volgen, dat is allemaal heel afhankelijk van de wind, maar als ze in de buurt van het eiland Flores zouden komen, dan is er een dag of zo vóór aankomst in Horta (Faial) misschien heel even een mobiel signaal, waarmee ze goedkoop internet en telefoon hebben, want de Azoren zijn natuurlijk EU. Tegen de tijd dat ze in die buurt gaan komen kunnen we dat wel uit de lijn van posities opmaken. Maar allemaal met drie hele grote slagen om de arm.
    De eerste week lijkt gunstige wind voor de mannen in petto te hebben. Daarna wordt het wat onzekerder, maar dat is met een verwachting die verder weg ligt sowieso altijd heel ‘iffy’.

    1. Hi Peter,

      Ik ben een goede vriend van Zeger en werkzaam bij een rederij. Vanuit deze hoedanigheid heb ik toegang tot MarineTrafic met satellite tracking. Indien gewest kan ik regelmatig de positie/track doorsturen.

      Groet,
      Sven

      1. Super, Sven. De landontvangen AIS hen ik natuurlijk ook, maar geen sat. Mmsi 249922000. Overigens, Noud en ik herinneren ons jou nog wel uit Drimmelen hoor. Hoe wil je die posities doorsturen? mail, Whatsapp? Ik zet ze sowieso in een kaartje voor het nagelbijtende thuisfront!

      2. Hey Sven,,,, dat zou geweldig zijn…. Zo zie je maar weer : het oude Drimmelse komt ooit weer op onverwachte momenten bij elkaar LOLOL

  2. Stapje verder
    De Baleine is weer een stapje verder. Twee belangrijke problemen zijn aangepakt: het drinkwatersysteem (ik zei al dat dat hoge prioriteit zou krijgen) en het probleem met de turbo. Omdat de communicatie met de mannen aan boord van de Baleine wat moeizaam of anders peperduur is maak ik, naast de dagelijke uitvoerige SMS-berichten van Zeger ook gebruik van de andere belangrijke bron van informatie: Klaas. Ik schreef al eerder: Klaas en Zeger zijn een onverwoestbaar technisch duo. Dus elk groter probleem wat op Zeger’s pad komt legt hij steevast ook aan Klaas voor onder het motto “twee dominees weten meer dan één”. Omdat het mij niet helemaal duidelijk was waar het turbo probleem zat heb ik uitvoerig met Klaas gebeld. Dat kunnen we heel goedkoop doen dankzij Neelie Kroes en da’s wel zo fijn. Het komt erop neer dat Klaas me zei dat het probleem in een door lockdown op slot zittend eiland niet zo gemakkelijk kan worden opgelost. Maar dat hij wist dat er een omweg is: buiten gebruik stellen van de turbo. Dan moet je een aantal dingen doen, veel te technisch voor mij behalve dat ik begrijp dat er dingen afgedopt of geblindeerd moeten worden, maar Klaas stelt me meteen gerust met de opmerking: Zeger weet exact wat hij doet, dus maak je daar geen zorgen over. En ziedaar: vanmorgen vroeg vind ik een bericht van Zeger op mijn telefoon waarin hij vertelt dat het turboprobleem opzij geschoven is door het ding buiten gebruik te stellen. Dus Klaas had gelijk (heeft hij meestal). Motor draait weer goed, geen enge rookpluimen en fatsoenlijke oliedruk. Het vermogen is nu wel wat minder, maar er blijft nog wel zo’n pk’tje of 100 over en da’s zat. Kortom: ze kunnen weer motoren. Maar dat doen ze niet, want zodra ze van hun plek komen aan de kade mogen ze niet meer aan wal zonder het hele circus van testen en zo opnieuw te kunnen ondergaan.
    Wie schetst verder mijn verbazing toen ik gistermiddag van Herman een WhatsAppje ontving met drie foto’s. Hij schreef erbij ‘ik heb geloof ik zomaar internet’. Zowel Tonny als ik zeiden hem meteen dat internet via roaming (en dat was het) heel duur is, en dat hij rap die roaming uit moest zetten. Zo te zien heeft hij dat ook gedaan, maar ik heb de foto’s al binnen en die wil ik jullie niet onthouden. Voor wi het niet wist: klik op de foto’s voor een grotere weeergave.


    En afgezien van gewoon mooie plaatjes bij mooi weer zien we ook ietsje meer. We zien maar liefst twee kuipen. Dat moet gerieflijk zijn, straks onderweg. Maar nog belangrijker is de waterslang die we kunnen zien liggen. Het bericht dat ik vanmorgen ontving bevestigde het: er is weer water aan boord. Zoals Zeger het verwoordde: het was een BITCH om alle lucht uit de leidingen te krijgen en er zat zelfs nog antivries in. Dat betekent dus dat de deliverybemanning gedouched heeft met flessenwater. Watjes. Het ontbrak er nog maar aan dat ze zich baadden met ezelinnenmelk. Het bewijst ook dat de deliverycrew niks kon behalve varen. Zelfs voor een kapot heklicht moest er in Newport nog een technicus komen. Dat is nu dus wel anders. Er is weer water in de tanks en er kon gedouched worden. Vooral voor Jan, Mike en Zeger na een verblijf sinds zondag aan boord niet echt overbodig, stel ik me voor. Jan en Zeger hebben tussen de bedrijven in de machinekamer door intussen ook boodschappen gedaan, dus het risico van houtje-bijten is afgewend. Daarvoor moesten ze eerst weer getest worden op Corona. Gekmakend lijkt me, maar wat moet dat moet. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ze voor anker hebben gelegen en dus technisch van het eiland af geweest zijn, maar ik heb de vraag nog even gesteld want in onze ogen lijkt het wat erg overdreven. Voor als iemand zich afvraagt waarom Herman en Donald de boodschappen niet konden doen: die mogen nog niet van boord af. De vraag is of ze dat zelfs halen, want het vertrek uit Bermuda komt dichterbij. Er wordt gedacht aan vrijdag of zaterdag. Op zaterdag zouden ze opnieuw getest moeten worden en dan uit quarantaine mogen. De vraag is of dat de moeite loont. Op de Azoren wordt dat straks wat makkelijker, en vooral veel ‘klantvriendelijker’. Maar daarover later meer.

  3. gedoe
    Het was een heel gedoe. Als jullie denken dat het organiseren van een reis naar Bermuda in coronatijden lastig is, dan hebben jullie dat goed begrepen. Wat minstens zo lastig is, is het loodsen van twee vreemdelingen op een vreemd eiland naar een locatie zonder adres. En dat dan met gebrekkige communicatiemiddelen.
    Omdat de Baleine geen toegang heeft tot het internet en bellen van en naar Bermuda met een Nederlands nummer voor de meeste stervelingen onbetaalbaar is hadden Zeger en ik onze toevlucht genomen tot het ouderwetse SMS’sen. Dat werkt wel, maar we zijn zo gewend dat er blauwe vinkjes bij een bericht staan als het gelezen is, dat het elke keer weer afwachten is of een bericht al is gelezen of niet. Normaal gesproken niet zo erg. Maar Zeger had mij gistermorgen (zijn tijd) gevraagd om een bericht te sturen als Donald en Herman geland waren. Ze weten dat er na de landing nog ongeveer anderhalf uur nodig is voor het krijgen van de koffers en voor de mannen/vrouwen met de wattenstaafjes. Dat gaf dan een indicatie van de tijd dat ze met de bijboot naar het immigration dock moesten, waar Herman en Donald een taxi naar toe zouden nemen. Zoals je op het kaartje verderop kunt zien is het niet ver van de luchthaven naar St. Georges, dus timing was redelijk belangrijk.
    Het was leuk bedacht. Maar gedurende de dag werd duidelijk dat de motor van de bijboot niet aan de praat te krijgen was, en roeien naar de wal zou, zo schreef Zeger, resulteren in het aanspoelen op een keienstrand op Madeira, want het woei stevig. Wij zouden dat wel gezellig gevonden hebben, maar een optie was het niet.
    Toen kregen ze – o wonder – een plek aan de kade toegewezen (als er weer een keer internet is willen we natuurlijk weten hoe Jan dat zonder communicatiemiddelen voor elkaar gekregen heeft). Dat betekende ankerop en naar de kade motoren. Normaal gesproken geen probleem, maar er zijn problemen met de turbo van de scheepsdiesel. Zeger is daar al mee bezig, via sms terzijde gestaan door Klaas (die twee vormen intussen een onverwoestbaar technisch team) maar zolang die turbo niet gerepareerd is vaar je in een pauselijke rookwolk als je er niks aan doet. Zeger had een trucje uitgehaald waardoor ze zichzelf niet te schande maakten en doordat de mannen na een paar dagen aan boord al aardig op elkaar ingespeeld zijn ging het gesmeerd.
    Intussen waren Donald en Herman door de douane, klaar met testen en stonden ze met de koffers al op de taxistand. Ik kreeg vragen van Herman. Wat is het adres, wat zeg ik tegen de taxichauffeur? En Zeger had mij gemeld: ‘we gaan bij een mintkleurige loods liggen bij een tweemast superjacht. En we doen alle lichten in de mast aan. Ja. Je kunt natuurlijk wel tegen een taxichauffeur zeggen: “breng ons naar het jacht met een kerstboom aan dek bij een mintgroene loods bij een tweemast superjacht” , maar dan krijg je een rondrit over het eiland zonder veel resultaat en met een dikke rekening.
    Ik had intussen tegen Zeger gezegd dat de AIS niet aan stond, of in elk geval een positie van twee uur geleden gaf, en dat ik met een actuele positie misschien een adres voor Herman en Donald tevoorschijn kon toveren. Omdat de mannen op de Baleine druk aan het manoevreren waren en aan het goochelen met de ankerlier kreeg ik met vertraging antwoord. Maar plots bewoog het stipje van de Baleine en kwam tot stilstand aan de kade. Ik heb snel de positie uit het AIS systeem gekopiëerd en in Google Maps geplakt en ziedaar: ik kon een ‘sort of’ adres geven. Herman had inmiddels Zeger aan de lijn met dezelfde vraag. ‘Waar ben je en heb je geen adres’? Dan zie je hoe afhankelijk we van het internet geworden zijn. Zonder internet geen Google Maps en zonder Maps geen adres. Maar ik heb, op Madeira, wel internet en Maps, dus ik hoop dat dat geholpen heeft (ik kon ook niet zien of Herman mijn berichten al had ontvangen) maar hoe het ook zij, ik kreeg om 01.00 uur onze tijd (02.00 uur Nederlandse tijd) een SMS dat ze er waren. De laatste hobbel was het toveren van een maaltijd. Op het jacht zijn alle voorraden op, maar Zeger kon nog een maaltijd knutselen op basis van pasta, tomatensaus en spam (smac) , opgefrunnikt met Italiaanse kruiden. De borden zelf gingen net niet op.

    Vandaag moeten er nogal wat dingen gebeuren. Ik schreef al over de turbo, maar het water aan boord is ook op en nog in de USA is er een onderdeel van de watermaker van boord gehaald. Dat zou verscheept worden en zou intussen ook op Bermuda moeten zijn, maar de volledige lockdown maakt alles superlastig. Normaal zijn wij in Nederland gewend om gewoon een waterslang in de tank te hangen, maar ook dat is op Bermuda niet zo simpel. Ze hebben nog wel drinkwater in flessen, dus van dorst omkomen doen ze niet, maar een douche af en toe is ook wel fijn.
    Het is altijd hetzelfde. Als je een schip koopt heeft de vorige eigenaar er meestal net te lang niet naar omgekeken. Dingen worden niet gebruikt en moeten eerst een grondige beurt hebben om weer te doen wat ze moeten doen. En dat kost tijd, en soms heb je wat onderdelen nodig. Maar, zoals Zeger sms’te: komt goed, maar het vertrek naar de Azoren zal wel niet voor vrijdag zijn. Gelukkig is Zeger niet alleen gekwalificeerd om alle onderhoud en reparaties te doen maar hij vindt het ook nog leuk. Bijna net zo leuk als zeilen. Vies worden vindt hij ook niet erg. Alleen…. Hij wil daarna ook weer graag schoon worden. Zonder water in de tank wel erg lastig. Dus jullie kunnen erop rekenen dat het water één van de eerste prioriteiten wordt.
    Verder zijn de mannen heel blij met het interieur van de Baleine. Behalve dan dat ene drempeltje in de salon (als ik het goed begrepen heb) want zowel Jan als Zeger zijn daar al ettelijke malen over gestruikeld. Mike, die voorheen de vaste schipper van de Baleine was, is er kennelijk aan gewend. Ben benieuwd of Herman en Donald er ook slachtoffer van gaan worden.
    Al met al kunnen we ons er hier in Nederland niet veel voorstelling van maken hoe het er daar uitziet. Daarom heb ik gepoogd om met Google Maps en Streetview toch wat plaatjes te distilleren. Streetview komt niet helemaal op de juiste plek, maar van een beetje afstand kun je de kade zien waar op de foto andere jachten liggen. De tweede foto is, vermoed ik, de mintgroene loods (nou in elk geval de deuren) waar Zeger het over had. Denk ik. Als dat klopt ligt de Baleine daar nu achter.

    Als ik Zeger een beetje erg vaak noem, dan moeten jullie me dat maar vergeven. Noud en ik hebben hem nu eenmaal officieus geadopteerd en we hebben wat last van (nep-)ouderlijke trots.

  4. Weg!
    En ze zijn weg. Redelijk op tijd. Herman stuurde nog gauw even een plaatje van het vliegtuig van binnen (voor wie het wil weten: een Boeing 777) met de sneue mededeling dat ze niet de luxe hadden die Zeger en Jan hadden, die languit op een rijtje stoelen konden liggen. Ik zei nog: loop straks even rond, wie weet vind je een rijtje,en het antwoord kwam nog: “ja. Maar helaas. Naast een stel kleine kinderen” O, horror. Het zal wel weer niet politiek correct zijn, maar op onze heen-en-weer vluchten tussen Madeira en Nederland haten Noud en ik het als er kleine kinderen aan boord zijn. Jengelen geen gebrek. Of door het gangpad rennen. En ouders die daar dan een gezicht bij trekken van ‘wat heb ik een énig kind hè’? Horror! Kunnen ze geen crèche maken in de belly? Bij de honden? Nou ja. Nog maar 6 uur en 19 minuten.


    Intussen is het vliegtuig zo’n beetje op kruishoogte en –snelheid en over 6 uur en 19 minuten dus (ongeveer) zal het landen op de luchthaven van Bermuda. In die tussentijd is er niet veel te melden, tenzij de mannen die nu al op de Baleine zijn met berichten komen. Die zullen wel druk zijn dus ik val ze niet lastig met vragen waar op een later tijdstip de antwoorden toch wel op komen. We hopen dat Donald en Herman wat kunnen slapen in het vliegtuig, want voor iedereen die aan dit avontuur deel neemt is de afgelopen tijd druk en hectisch geweest. Als ik schreef over de voorbereidingen die Herman heeft verzorgd, denk dan ook aan Tonny en Jan die de financiële verantwoordelijkheid over het schip hebben. Telkens weer nadenken over weer een delivery crew lijkt mij voor veel maagzuur zorgen, maar ook Donald heeft heel wat uren zitten in het regelen van zijn papieren en ticket (en het veranderen van de boeking door de vertraging in Amerika van de Baleine) Maagzuur mischien niet, maar hoofdpijn wel, denk ik. En Klaas is er op dit moment ook heel druk mee, hij helpt Zeger op afstand met het uitzoeken van dingen die nodig zijn voor het noodzakelijke wegwerken van achterstallig onderhoud. Hij heeft zelfs op de valreep nog reserveonderdelen in de koffer van Herman weten te krijgen. Allemaal dingen die wezenlijk zijn om zo’n avontuur tot een succesvol einde te brengen. En ook een zoveelste bewijs van het nut van een Kring als de onze. Heb ik iemand vergeten? Vast wel. Da’s dan niet expres. Iedereen die heeft bijgedragen en nog steeds bijdraagt, op afstand of ter plekke, verdient een grote pluim. En sterkte voor iedereen aan het thuisfront (Elly, Tonny voor de helft, want zij mag halverwege opstappen, Mia, Annelies en ja, ik reken Noud en mezelf daar ook bij) die hopelijk nog niet alle nagels hebben afgebeten voordat de mannen weer veilig thuis zijn.

  5. ingechecked
    De volgende hindernis is genomen. Herman en Donald zijn ingechecked. Dat betekent dat hun papierwerk in orde is en dat ze inderdaad straks kunnen boarden. Ze hebben nog wat tijd te verdrijven want de vlucht vertrekt om 14.40 plaatselijke tijd, dat is 15.40 Nederlandse tijd. Boarden een half uurtje van te voren meestal, dus nog een dik uur te gaan. Ze zitten nu aan de lunch. Herman stuurt een foto van een QR code waar je het menu van het restaurant, een heuse Gordon Ramsey, via het internet kunt checken. Neem de combinatie Gordon Ramsey, Groot-Brittannië en luchthaven, dan snap je al waarom er niet een gewoon gedrukt menu op tafel ligt. De prijzen zijn waarschijnlijk zodanig dat een persoon met normale middelen er waarschijnlijk meteen een appelflauwte van krijgt. En dat Gordon vol trots meldt: ‘plane food’, lijkt me geen aanbeveling. Maar ja. Ze zullen het ermee moeten doen.

    1. kan dan wel Gordon Ramsey zijn maar het menu is tamelijk middle-of-the road voor Engelse begrippen….. gelukkig wel met bijbehorende engelse prijzen. Opgeleukt gebakken ei met spek 15 euro plus koffie of thee dus alles bij elkaar zeker 20 euro YAY !!! Maar op Bermuda is het nog veel en veel erger hebben we begrepen !

  6. eindelijk aan boord
    Het is alweer een week geleden dat Jan en Zeger, en vanaf Londen ook Mike, naar Bermuda zijn gevlogen. Ze zijn sinds gisteren eindelijk aan boord van de Baleine, die voor anker ligt in het ‘Powder Hole’, oftewel het Kruitgat, de aangewezen ankerplaats waar ze moet blijven tot haar vertrek naar de Azoren. Ze zijn begonnen aan een grondige inspectie, en er zijn nogal wat dingen die aandacht nodig hebben. Ze meldden wel dat het een prachtig en comfortabel jacht is, en de delivery-bemanning wist te vertellen dat het een fantastische zeiler is.
    Vandaag is het de beurt aan Herman en Donald om zich bij het gezelschap te voegen. Herman heeft erg veel van de voorbereidingen voor zijn rekening genomen, en ook een bemanning voorgesteld. Vooral het uitzoeken van alle benodigde papieren en paperassen om naar Bermuda te kunnen en mogen reizen in deze ingewikkelde tijden was geen sinecure. Hij heeft zelfs geprobeerd om de deliverybemanning (er hadden al twee bemannigen het af laten weten) uit te schakelen door ‘onze eigen’ mannen naar de USA te laten vliegen, maar door de coronamaatregelen daar kom je er gewoon niet in. Vandaar dat Bermuda de enige praktische optie werd. De Amerikaanse deliverybemanning mag van daar uit naar de USA terugvliegen, en Europeanen mogen (tot vandaag teminste) onder bepaalde voorwaarden naar Bermuda reizen. Gelukkig voldeden alle mannen aan de voorwaarden, hoewel Herman er nog een peperduur telefoontje tegenaan moest gooien om de immigratiedienst van Bermuda wakker te schudden en ze eens op te laten schieten met het laatste benodigde document: de Travel Authorization. Zonder dat document mag je niet aan boord van de British Airways vlucht van Londen naar Bermuda. Maar na een mondelinge toezegging kwamen voor zowel Herman als voor Donald gistermiddag de documenten per email binnen. Het leven van een reiziger in coronatijd gaat niet over rozen.

    Intussen zijn de beide mannen vanmorgen in alle vroegte van Schiphol vertrokken naar Londen. Net als Jan en Zeger vorige week kregen ze een rij van twee uur voor hun neus bij de douane op Heathrow. Daar zijn ze nu doorheen. Op naar Terminal 5 voor de check-in naar Bermuda. De perrons zijn leeg.


    Op dus naar de volgende hindernis: het inchecken op de British Airways vlucht naar Bermuda.
    Intussen wordt het allemaal nóg interessanter (zoals Zeger dat noemt). Sinds vanmorgen 05.00 uur plaatselijke tijd is Bermuda weer in lockdown gegaan. Het kan zomaar zijn dat de vlucht van Herman en Donald de laatste is voorlopig die vanuit Londen naar Bermuda gaat. De Baleine moet voor anker blijven en mag niet naar één van de marina’s. Dus bij aankomst moeten Herman en Donald met een taxi naar het douanedok van St. George’s Parish, waar ze door Jan en of Zeger met de bijboot worden afgehaal. Geen nood, meldt Zeger (ik ben in SMS-contact met hem) want het is een geweldige dinghy, uiteraard mét motor, hoewel die een vuile carburateur had en Zeger hem met een schroevendraaier aan de praat moest krijgen. Ik wil jullie niet langer op deze update laten wachten, dus hij gaat nu online in afwachting van de vervolgberichten van Herman en Donald. Zodra ik die heb komt er weer een nieuw berichtje.

  7. Aangekomen!
    Een kwartier geleden – het is nu maandag 12 april 0.15 uur Nederlandse zomertijd, en 11 april kwart over zeven ’s avonds op Bermuda – had Baleine nog zo’n twee mijl te gaan naar het douanedok in St. George, Bermuda. De zon gaat daar vandaag onder om 19.48, dus met een beetje bof kon de aankomst nog bij daglicht gefilmd worden. De mannen zijn offline, en hebben op dit moment wel wat anders aan het hoofd, maar we krijgen morgen vast en zeker wel weer een update.

  8. offline
    De mannen zijn offline. Tonny zei me via Whatsapp dat ze waarschijnlijk al weg waren naar St. George, aan de oostkant van Bermuda, waar ze de aankomst van Baleine aan het douaneponton gaan afwachten. Zeger bevestigde: even offline, want we gaan die kant op. Tonny meldt nog dat het schip nog 20 mijl te gaan heeft, maar dat is ook alweer een dik half uur geleden. Op het positiekaartje kunnen jullie zie waar ze is, ze maakt een beetje vreemde bocht maar daar zal wel een reden voor zijn.
    Op de AIS is het schip nog niet te zien, bij vertrek uit Newport viel me al op dat het bereik erg teleurstellend is. Maar over een half uur krijgen we weer een positie en een snelheid, dus die zet ik dan meteen weer in het kaartje.
    Al met al duurde het allemaal wat langer dan de mannen hadden gehoopt, maar het is zoals het is. Gisteren moesten ze naar opnieuw getest worden, en de gastvrouw in het B&B heeft hen gereden. Zeger heeft wat foto’s gemaakt, toch wel wat jaloersmakend, behalve dan die waar het polsbandje in beeld is, dat doet denken aan de polsversie van een enkelband. Maar zoals Jan het verwoordde: een positief bericht: we zijn alledrie negatief. Hopelijk morgen wat foto’s van het schip, maar dat kan alleen als er een internetverbinding kan worden gevonden. Ik houd jullie op de hoogte zodra ik weer wat weet! Geniet voorlopig maar van de plaatjes van Zeger!

  9. één etmaal
    Nog pakweg 190 mijl. Als Baleine net zo snel is als gisteren dan is dat nog één etmaal. Dus 11.00 Nederlandse zomertijd kan ze ongeveer aankomen op Bermuda. Geen tijd voor de mannen om op de uitkijk te staan, want dat is zes uur in de morgen. En ze moeten naar de andere kant van het eiland, want het B&B zit linksonder in het kaartje bij de markering met ster, en het geplande waypoint van aankomst zie je rechtsboven op het locatieprikkertje.

    Het positiekaartje staat nu permanent onder in het artikel zelf, zodat je snel even kunt kijken hoever ze zijn. Nieuwe posities wordt regelmatig ingvoerd, ook als eer geen nieuw bericht is.

  10. uit quarantaine
    Nog één nachtje slapen en de mannen op Bermuda mogen uit quarantaine. Het vervelende is natuurlijk dat er ook dagen zijn. En als je de deur niet (echt) uit mag dan ga je je natuurlijk snel stierlijk vervelen. Zeger stuurde een paar plaatjes van de onmiddellijke omgeving van het huis waarin de B&B hebben, en behalve een stukje oceaanzicht is er niet veel belangwekkends te bekijken.

    Zeger maakte ook een selfie, nog wat pips van een nog niet ingelopen jet-lag. En, zo laat hij weten, van een snurkende schipper met wie hij de kamer in het B&B deelt.


    Gelukkig doet dat geen afbreuk aan de onderlinge verstandhouding, Zeger laat weten dat hij het uitstekend met de (Britse) schipper kan vinden. Hij zegt ook dat de quarantainedagen (morgen gelukkig de laatste q-dag) wel handig zijn om alvast te wennen om met elkaar in een beperkte ruimte te verblijven. Erger dan aan boord, want daar hebben ze straks tenminste wat te doen.

    Intussen vordert de Baleine gestaag. Jammer van het ene foutje in de berichtgeving: de snelheid op de website van de delivery-maatschappij, toch écht bedoeld voor de scheepvaart zou je zeggen, heeft bedacht dat de snelheid in mph moet worden weergegeven. Dat is wel mijl per uur, maar helaas de verkeerde mijl. Dus pakweg 1.6 km in plaats van 1.8. Dat scheelt toch zo’n 12 procent . Het Onderstaand kaartje geeft de laatste positie aan die we krijgen van de delivery-maatschappij. Vandaag heb ik een paar maal de positie ingevoerd, vooral ook om zelf wat handigheid in het Google kaartje te krijgen. Het kaartje is altijd hetzelfde, dus op welk bericht je het kaartje ook tegenkomt, de laatst bekende positie die ik heb ingevoerd staat erop. De snelheid die ik tot nu toe steeds aangaf – behalve in het begin van de oversteek toen ik nog AIS gegevens had – moeten dus allemaal naar beneden bijgesteld worden. De geschatte aankomst op Bermuda zal dus wel rond middernacht van zaterdag op zondag worden. De bemanning kan dan pas zondag inklaren en onze mannen kunnen op zijn vroegst dan pas aan boord. Enfin. We gaan het zien.

    Zeger maakte me attent op de mogelijkheid om de zeestromingen in de Windy-website of app weer te geven. Ik heb dat nu gedaan, en daarin de laatste positie van de Baleine gezet. Rechts onderin het kaartje zie je Hamilton aangegeven, de hoofdstad van Bermuda. Klik op het kaartje om de Windy site te openen, waar je de geanimeeerde weeergave ziet. De stroom kan fors oplopen, zoals je kunt zien, tot wel meer dan 3 knopen. Op dit moment hebben ze een kleine dwarsstroom, straks krijgen ze hem weer mee en dat blijft dan zo tot Bermuda.

  11. beweging
    Gisteravond rond 23.00 Nederlandse tijd is de Baleine eindelijk in beweging gekomen. Ze was via AIS te volgen toen ze de haven verliet en met een snelheid van rond de 6 à 7 knoop richting open oceaan voer. Eenmaal buiten ging haar AIS signaal jammer genoeg vrij snel verloren. De laatste positie was rond 01.00 uur vanmorgen (Nederlandse tijd), een mijl of 30 WZW van Martha’s Vinyard. Ze had er met 9.3 knopen intussen flink de sokken ingezet en lag op een koers van 151 graden. Uitgaande van ongeveer die snelheid (de wind was dicht bij het vasteland nog maar een knoop of 10 en wordt meer als ze verder op de open oceaan komen) zou ze zaterdag aan het einde van de middag lokale tijd op Bermuda kunnen aankomen. Rond dezelfde tijd dat onze mannen uit quarantaine komen. Om één en ander te visualiseren heb ik moeten gokken. Het kaartje onderaan dit bericht brengt één en ander in beeld. Nogmaals: gegist bestek en dan ook nog zonder fatsoenlijke kaart. Passer en parallellineaal hebben we hier op Madeira ook al niet. Dus: gok.

    Intussen zit hun eerste quarantainedag erop. Ze mogen van de B&B bazin wel een frisse neus halen, maar niet verder dan 100 stappen naar links en 100 stappen naar rechts. Voor het eten zijn ze aangewezen op wat bezorgbaar is (pizza of pizza) of wat de B&B eigenaresse kookt. De foto van het rommelige bord die we gisteren van Zeger kregen doet het ergste vrezen. Maar we hebben niets gehoord over buik- en andere krampen dus het zal wel meevallen. Misschien smaakte het wel gewelding, maar de presentatie krijgt een 1.

    En hieronder dan het beloofde kaartje. Ik houd jullie op de hoogte als er iets te melden valt.

  12. geland
    Laatste bericht van vandaag: zojuist, precies op tijd om 23.10 Nederlandse tijd en 18.10 lokale tijd zijn onze mannen geland op Bermuda. Nu moeten ze eerst weer een coronatest ondergaan, dan 24 uur in quarantaine. Morgen meer nieuws.

    1. Beste mannen, ik wens jullie een fantastische zeiltocht toe. Ik ben een beetje jaloers op jullie. Hopelijk hebben jullie goed weer en een goeie windrichting. Zijn jullie te volgen via AIS? Met zeilersgroet

      1. Dat is niet zeker, Jan. Maar het kaartje onderaan ga ik steeds updaten als ik een positie doorkrijg via mail.

    2. Man wat een geweldige trip! Ben stinkend jaloers. En dan ook nog gaan grootcirkelen, goed uitgedacht. Heb door omstandigheden helaas geen bootje meer en val bovendien volgens de “Experts” ook onder de afdeling “Dor hout”. Niks aan te verliezen dus. De langste trip die ik met Tarka heb gemaakt was naar Spitsbergen plm. 4.500nM. en naar Brazilië als opstapper bij een Duitser omdat ze iemand zochten die niet wist wat zeeziekte was. Wens allen een goede vaart en houd de posities bij.
      Alphons (voorheen Tarka)

  13. uitputtingsslag
    De tweede ronde! Het passeren van de douane was een uitputtingsslag. Maar liefst twee uur in de rij. Zeger meldt dat er wel helemaal twee mensen (!) beschikbaar waren om iedereen te controleren. Maar goed dat ze vijf uur en veertig minuten overstaptijd hebben. Die lijken ook wel nodig te zijn. Ontmoedigingsbeleid van de Britten.

    Als ze zonder kleerscheuren het Verenigd Koninkrijk zijn binnengelaten zijn ze wel even een een pauze toe. Koffie voor Jan, cola voor Zeger en even zitten.

    Dan met het treintje naar Terminal 5 voor het inchecken op de British Airways-vlucht naar Bermuda. Het treintje is vrijwel leeg, en het inchecken levert geen problemen op. Met alles wat ze van te voren hebben moeten invullen en uitprinten zou dat ook niet mogen. Het wachten is nu op het boarden en intussen zijn ze op zoek naar de (Britse) schipper, waarvan ze nog niet weten hoe hij eruit ziet. En dan is die ook gevonden, de mannen zijn aan de gate aangekomen en het vliegtuig staat klaar.


    Het is een lange vlucht naar Bermuda, zeven en een half uur, en het vliegtuig zou om 18.10 plaatselijke tijd moeten landen. Dat is voor mij 22.10, en voor Nederland 23.10. Jullie kunnen erop rekenen dat ik dan nog wel even een update schrijf.

  14. afgereisd
    De eerste stappen zijn gezet op het pad van dit avontuur. Op deze winterse morgen in alle vroegte zijn Jan en Zeger naar Schiphol afgereisd. Normaal gesproken geen big deal, maar in deze tijden is niets normaal en alles ingewikkeld.
    Eerste etappe: Londen. Het was nog spannend of Zeger op tijd zijn ’travel authorisation’ voor Bermuda zou hebben, maar die was er dan toch gekomen. Aan de gate was het nog weer even spannend, want er moesten hogere bazen bijgehaald worden om te controleren of de route Schiphol-Heathrow-Bermuda wel is toegestaan. Maar ze mochten aan boord, dus blijkbaar wel.

    inmiddels zijn ze alweer geland op Heathrow waar het vervolg begint. Door de douane, koffers ophalen en helemaal opnieuw inchecken bij British Airways.

  15. Als alles gaat zoals het zou moeten gaan, dan krijg ik tijdens de overtocht van de Baleine regelmatig posities doorgegeven. Die zal ik dan in deze kaart zetten, zodat jullie de voortgang kunnen volgen. Het schip ligt nu nog in Melville, Rhode Island. Zodra het in beweging komt volgt er een update!
    Je kunt de kaart uitzoomen voor een beter overzicht.

    Afstanden grootcirkel-route:
    Rhode Island – Bermuda: 636 NM; ca 3,5 dagen (Delivery crew)
    Bermuda-Azoren: 1791 NM; ca 10 dagen,
    Azoren-IJmuiden: 1635 NM; ca 9 dagen,
    gerekend aan 7,5 knopen (en dat is vrij conservatief)

    Totaal voor Nicholson-bemanning: 3426 NM in ca. 20 dagen op zee

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.